Zondag 10 oktober:
Deze morgen om 8 uur uit de veren. Want ik ging samen met de kinderen van Kebene (het weeshuis naast mijn vrijwilligershuis) naar de kerk. Ja ik wou dit wel eens meemaken naar de kerk gaan in Afrika. Rond 9 uur vertrokken we met de bus van Kebene richting kerk. Een hele onderneming. Enkele keren de motor starten en goed gas geven. Amai ik denk dat het diesel was zo stinken. Op de bus was er een heel gezellig sfeertje. Met de kinderen naast jouw lekker wat zingen en wat wiebelen van de putten in de weg. HUPLA je was weer wat groter. Een put in de weg.
Aangekomen bij de kerk. De kerk was eigenlijk gelegen bij een verlaten hotel. Het hotel stond nu helemaal leeg. Dit is een nu voor dieren, zoals geiten want je zag overal geitenkeutels liggen. En je rook het ook. De Nederlandstalige vrijwilligers en ik zeiden dit tegen elkaar. In belgie of Nederland zou deze plaats al lang gekraakt zijn. Want het was eigenlijk wel een hele mooie plaats. Er stonden nog hele mooie meubels uit hout waar je een dikke laag stof op zag liggen. Als je de plaats zag liggen, zagen we een tal van mogelijkheden wat je hier kon doen: we waren even aan het brainstormen; je kan het renoveren en een school van maken, je kan het renoveren en een weeshuis van maken, een instelling voor kinderen die problemen hebben,….. Maar dan moeten we eerst nog eens goed werken als we in België zijn om dit allemaal te kunnen betalen.
Dan was het tijd voor de mis. Tien uur startte de viering. De kinderen en de ouders zijn gescheiden. Voor de kinderen was het in swahilisch. Voor de volwassene in het Engels. Ja ik vond het eigenlijk wat een beetje saai: Ik dacht dat er meer swing in ging zitten. Maar dit bleek toch niet. Als ik dit eens wil meemaken dan moet ik de zaterdag naar de kerk gaan dan is het Gospel.
Zo dan was de mis gedaan. Tijd om te verzamelen. De bus stond te wachten, de moter was aan het draaien. Iedereen rende naar de bus. In een chaos rende de kinderen de bus op. Er werd niet geteld of zo he. Ze waren er heel erg gerust in dat iedereen in de bus zat. En de kinderen weten dat ook he dat ze moeten komen anders zijn ze niet mee. In de bus werd er ook niet nageteld of iedereen er was. Ik vroeg of is iedereen er was en het was ok! Dan reden we heel rustig met het gezellig sfeertje naar het weeshuis. Wanneer de kinderen voor de bus moesten verzamelen dacht ik aan de laatste schoolreis naar Planckendaal. Die dag waren we voordurend aan het tellen en had echt een stres dag. Mooi in de rij staan en dan nog eens tellen kijken dat iedereen mee was,… Misschien moeten we het voorbeeld van Afrika volgen het verloopt wat trager maar ook de jongen kinderen leren hier voor zich zelf de verantwoordelijkheid dragen. Misschien zijn we in België wat te ongerust….
Ik bleef nog een tijdje in Kebene en speelde wat met de kinderen, om half 1 gingen we eten. Sinds ik hier ben, eet ik voor de eerste keer mijn avond maal met mijn handen. Met je handen eten je moet het wel leren. Het verliep bij mij niet van een leien dakje en ik ben al zo een smospot. Het was best lekker wat we aten. Ugali dit is maisbloem met water vermengt en het vormt een dikke witte blok, zit niet zoveel smaak in. Met ei en tomaten en ui gebakken ui. En eens soort van een groene bladsoort. Ja het was lekker.
Rond half 2 ben ik dan richting mijn huis gegaan. Even wat uitgerust. En dan nog wat dingen gemaakt voor de school Ik heb een verkeersmat gemaakt maar dan wel uit karton. Wanneer de kinderen dan met de auto’s spelen kunnen zij van het dorp naar de school rijden en van de school naar het dorp,….
Ja het was een rustige dag en heb er van genoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten