Week 4: pole pole tijd

Maandag 18 oktober

Deze morgen was het niet zo maar een samen komst met de leerlingen van de school. Ja het was toch wel een beetje speciaal. Deze morgen werden de examen resultaten meegedeeld van de leerlingen. Klas per klas werd afgeroepen. Ze begonnen met klas 8 tot kleuterklas 1. Wie de eerste was werd eerst afgeroepen. Wanneer de kinderen één voor één werden afgeroepen zag  je verschillende emoties op hun gezicht. Zo was de eerste leerling  van klas 8 heel erg verlegen, maar op een of andere manier zag je toch dat ze fier was. Dan zag je andere kinderen met een hele mooie lach die  tiende waren. En het is echt mooi als deze kinderen lachen! Met hun zwarte huid en hun mooie witte tanden. Het was fijn om dit gebeuren mee te maken.  Ja vandaag duurde het wel wat langer en dat voelde je aan de kinderen ze verloren wat de aandacht. En dan was het eindelijk zover aan kleuterklas 1 en 2. Ja dit gaf me een ontroerend gevoel, ja met deze kinderen is de band wel hecht! Je ziet deze kinderen dan één voor één naar voren komen niet echt weten wat er gebeurt maar toch! Een gevoel in mij dat ik moeilijk kan beschrijven aan jullie. Jullie kunnen dit hier eens echt mee kunnen voelen.  Elk kind kreeg 3 potloden als beloning.

Daarna was het richting klas waar het tijd was voor wiskunde. Herhaling take away. De kinderen beginnen het wel al beter te begrijpen, maar voor sommige is het nog moeiljk. Maar Pole pole, op een dag hebben ze het door! Daar geloof ik echt in!

Dan was het tijd voor de speeltijd. Ja vandaag ging het in de leraarskamers over suiker eten. Ze vroegen waarom ik geen suiker in mijn papje deed, ja ik hou niet zo van suiker. Maar hier houden ze net van heel veel suiker. Zo vroegen mag jij suiker eten van je vriend of eet jij dat dan in het geniep. Ik zeg nee, als ik suiker wil eten dan doe ik dat als mijn vriend erbij is. Ik hoef toch niet te luisteren naar hem of ik suiker mag eten of niet. Het is mijn keuze he! Ja hier moesten hier wel hard om lachen.

Daarna tijd voor Engels: de kleuren in het Engels. Ja er zijn toch veel kinderen die de kleuren nog niet kennen. Ja het is hier soms zo anders he. De kinderen kennen dan al het alfabet maar kennen de kleuren dan nog niet.  Ik integreer de kleuren in de memories zo kunnen ze het op een speelse manier herhalen.

Dan was het tijd voor lunch. Ik heb besloten om vandaag toch de maaltijd over te slaan voor mijn darmen. Ze wat op gang te laten komen.  Ondertussen heb ik het huiswerk van de kinderen geschreven. Wiskunde take away.

In de namiddag was het tijd spel, games de jongste kinderen speelden met de knuffels, de oudste kleuters speelden met de auto’s. De oudere kleuters gebruiken wel meer de verkeersmat die ik heb gebruikt. En spelen meer met elkaar. De jongste kleuters waren hier nog niet zo rijp voor als ze met de auto’s spelen. Maar het geeft me wel een fijn gevoel dat ze toch graag spelen met die verkeersmat. Ik voelde respect voor mijn werk.  SUPER!  Met de kleinste speelde ik mee met de knuffels. Een beetje samenspel uitlokken. Ja sommige genoten dan toch wel van die aandacht die ze kregen.

Vandaag kreeg ik ook te horen dat het deze week een korte vakantie is. Morgen hebben de kinderen nog een halve dag school en dan begint de vakantie.

Ziezo deze avond maakte ik nog eens een lekker spaghetti, vandaag wat meer tomaten. Maar twas lekker en Ruben de nachtwaker vond het ook lekker.  Dan in de avond nog wat kletsen met de vrijwilligers van Kebene.  En dan rond half 10 bedje in.

Dinsdag  19 oktober

Jambo, jambo,….

We startten deze morgen met herhaling van het alfabet. De kinderen legden met letters het alfabet na. Juf fatima schreef het op het bord. En ik hielp de kinderen mee die wat structuur nodig hadden tijdens hun werk.  Daarna was het tijd voor wiskunde, take away, herhalen is nodig want de kinderen hebben het er toch nog niet zo gemakkelijk mee.  Het waren maar zes oefeningen maar de kinderen waren er toch een tijdje met bezig.

Wanneer alle kinderen klaar waren, was het tijd voor fijne motoriek.  Er speelden kinderen met  de naaikaarten. Zij waren  een hele tijd mooi betrokken aan het spelen.  Andere kinderen speelden met rijgparels. Zij staken het volgens een patroon op een stokje.  Wat me opviel, er zijn twee heel sterke kinderen in de klas voor wiskunde en Engels. Met deze opdracht hadden wat moeite om de juiste vorm te integreren. Ze gebruikte de juiste kleuren maar niet de juiste vorm. We legden telkens de parel op de opdrachtkaart om het te controleren. En dan had juf Fatima nog een beter idee. Eerst alle parels op de opdrachtkaart leggen en wanneer de opdrachtkaart volledig klaar is dan pas beginnen rijgen. Kijk met twee leerkrachten weten we meer he. Leuk om te leren van elkaar.

Met de manden die ik heb ingevoerd gaat het nu ook al goed. We herhalen wel veel wat waar moet maar de oudere kleuters hebben het nu wel al door en helpen de kleiner kleuters.  Soms wat chaos maar het komt goed! Pole Pole niet arakaraka. Das voor in België. Als ik eraan denk krijg ik al zenuwen. 

Dan speeltijd.

Na de speeltijd was het tijd voor de vormen in het Engels: “the shapes”. De ster, het vierkant, de rechthoek, de driehoek, de cirkel en het ovaal. Ja het ovaal en de cirkel is moeilijk voor de kinderen om uit elkaar te halen heb ik gezien op het examen.  Maar weer een ideetje voor de memorie he.

Ja dan tijd voor Lunch. Vandaag werden de leerkrachten wel eens verwent.  Wij kregen vlees i.p.v bonen. Het vlees was ook in een tomatensausje.  Het was koe, wel wat taai maar ik vond het wel lekker. Ik was wel een beetje bang om het vlees te eten. Je weet nooit he. Maar heb me toch gewaagd. Ik denk wel dat het vlees van de koeien hier gezonder is en zeker 100% BIO. De koeien eten hier gras van langs de weg, en op grote velden waar er gras groeit.

Dan na de maaltijd werden de kinderen nog eens allemaal samengeroepen op het speelplaats voor de samenkomst. Ik wenste iedereen een prettige vakantie. De leerkrachten zeiden nog iets tegen de kinderen en dan gingen de kinderen huiswaarts.

Voor de leerkrachten was het nog niet afgelopen de dag. Het was een soort van pedagogische studiedag. Er kwam een leerkracht uit Noirobi info geven. Eerst stelde ze haar voor dan stelde wij ons voor. Dan gaf ze een algemene inleiding over wat ze doet. Ik verstond haar wel,maar moest met toch concentreren want zij praatte heel stil. Daarna mochten wij ons probleem aan haar vertellen. Ik vroeg een manier hoe de Afrikaanse kinderen naar mij konden luisteren.  De uitleg die ze soms gaf bij bepaalde vragen was wel grappig. Zo legde ze uit wanneer: wanneer de kinderen een straf verdienen is het goed dat je:  bv. Honderd keer het laten schrijven wat ze fout gedaan hebben. Ja dan ik bij mezelf dat is bij ons al een beetje uit onze tijd he. Je kan het ook op een ander manier doen he. Maar wie ben ik om tegen deze vrouw in te gaan. Ze bedoelt het goed.  Maar ik was het ook met dingen eens enzo, je bent niet alleen een leerkracht voor de kinderen maar ook een soort mama , papa voor de kinderen. Je hebt respect voor hen en dan hebben ze ook respect voor jouw. Ik vond het wel vermoeiend om een hele tijd te luisteren. Soms knipperde ik met mijn ogen. Ja meester Ibrahim had daar wel nog meer last van. Hij deed af en toe een klein tukje en was er dan weer bij. Rond half  5 werd het afgerond. Nog even dag zeggen tegen de juffen en de meesters. We hebben afgesproken om morgen met een paar, die zin hadden naar de zee te gaan Ja morgen is het een republiek dag = feestdag. Dus morgen  3 uur aan de school. Ben eens benieuwd wie er morgen allemaal zal zijn.

Woensdag 20 oktober:

De republiek day begon rustig. Lekker geslapen, ja nu ook niet weer te lang. Rond 9 uur. Pole pole ontbeten, dan ben ik begonnen om nog wat memories te maken. Deze week en vorige week heb ik het één en het ander gezien dat ik kan integreren in de memorie.  Rond 2 ging de telefoon, een belletje van juf Irene dat het toch niet mogelijk was om naar de zee te gaan. Ja vond het wel lief dat ze gebeld had.  Daarna deed ik nog een klein wasje. Ja het is wel eens leuk zo je eigen  kleertjes wassen met de hand. Het heeft zo zijn charme.

Rond 2 u 55 ging ik naar de school maar als ik daar aankwam was er niemand de bespeuren. Ja ik besloot dan toch maar wat te wachten. Een klein half uurtje en nog niemand te bespeuren. Ondertussen had ik wel bezoek gekregen van ,omeri de security die de school bewaakt als er geen school. We hebben dan een klapje gedaan. Rond half 4 heb ik besloten om dan maar naar het huis terug te gaan. 

Heb dan een bezoekje aan Kebene gebracht. Deze week is ook één van  de verantwoordelijke van het  weeshuis aangekomen: Pasqie . Ondertussen hebben we snel kennis gemaakt. De oudere kinderen gingen gaan vissen. Ik ben samen met de vrijwilligers van kebene mee gaan vissen. Dan richting het meer met de bus. Toen we aankwamen kon ik mijn ogen bijna niet geloven het was zo een idyllische plek. Aan de ene kant zag je de zee en de andere kant was een poel. Maar wat me erg aansprak was de poel.  De zon was aan het schijnen, in de verte zag je de bomen in het water. Rotsen aan de kant. Ik voelde de stilte, ik zette me neer. Deze plek deed echt iets met mij. Moeilijk om te beschrijven. Maar het was rust en zen gevoel.  En ook hoe je de kinderen zag genieten bij het vissen daar werd je ook al gewoon stil van. Ze zochten slakjes klopten die kapot met een steen. En de kinderen hun vislijn was ook wel super genietend een stokje met daaraan een nylondraad, in het midden een stukje rubber van een schoen en op het einde een ijzeren haakje. Gewoon SUPER. En werkte ook he de kinderen hadden 7 visje gevangen en een krab.  Ze waren zo fier dat ze een vis gevangen hadden,bij de kinderen zag je ook wel een bepaalde concentratie. Wanneer we huiswaarts wouden gaan zag Pasqie net iets bewegen, het was een mega krab, met super dikke poten. We besloten ze te vangen, we namen een stok om in de put van de krab te komen. Ja met onze handen wouden we het ook niet proberen, misschien heb je dan wel een vinger minder he. Maar dit lukte niet echt super. Dan besloten we maar om te graven met onze handen in de modder. Maar te vergeefs de krab groef  dieper en dieper. Op dat moment voelde ik me weer een klein kindje dat lekker aan het spelen was met mijn vriendjes. Ik voelde ook wel een teleurstelling dat we de krab toch niet hebben kunnen vangen. Want het ging gewoon super zijn om die krab te koken en dan krabsla van te maken. Wie weet de volgende keer.  Daarna was het richting huiswaarts. We hadden afgesproken dat we deze avond een lekkere pizza gingen eten bij de pizzeria. Rond kwart voor 8 vertrokken we richting daar. Ik heb gekozen voor een traditionele pizza. Pizza Hawaï. Echt was super lekker! Een goed dun bodempje met ham en ananas. Als afsluitertje een super ijsje met passievruchtsmaak !!!! SUPER. Eigenlijk had ik wel een beetje teveel geheten voor te slapen, uiteindelijk toch in slaap gevallen.

Donderdag  21 oktober.

Vandaag ook vakantie, een beetje luieren in de ochtend. Rond 11 uur gingen we met de kinderen van Kebene en de andere vrijwilligers van Kebene naar Ukunda. We aten daar in een lokaal Afrikaanse restaurantje. Het heeft zo een eigen sfeertje. Je gaat aan tafel zitten waar er al iemand zit als er geen lege tafel is. Je praat met andere mensen die aan je tafel zitten. Een sociaal gebeuren. Dan doe je je bestelling. Ik had op aanraden van Paski een gebakken banaan in een tomatensaus en een aardappel geheten met wat spinazie en enkele stukjes vlees. Heel lekker!!!!!  En dan dat sfeertje in het lokaal cafeetje. Tis wel grappig je moet niet wachten op de andere mensen  tot zij hun eten hebben gekregen want anders is jouw eten koud. Het is zowat een chaos. En als je dan nog wat honger hebt kan je gewoon nog snel iets klein bestellen. Je eet in de restaurant eigenlijk allemaal kleine dingen. Ik had nog zin in een chapatie= het lijkt een beetje op een pannenkoek maar dan in het zout en iets dikker. Mmmm echt super. Dit receptje moet ik zeker aan de haak slaan voor in Belgie ook eens te maken.  Dan de kinderen aten ugali met vlees , frietjes dat kon je hier ook krijgen. Je mocht wel niet in de keuken gaan kijken hoe het daar aan toe ging want dan had je geen honger meer. Dat vertelde i Martin tegen mij. De vrijwilliger van Kebene. Het vlees werd gebakken langs de straat op een soort barbecue. Ja als het goed gebakken is dan is het meeste van de bacteriën dood. Het was een gezellige drukte. Als ik nu moest kiezen uit het lokaal eetcafé en de Pizaria dan ga ik voor het lokaal Afrikaans eetcafé. Je moet het beleven om te kunnen weten! Uiteindelijk kregen wij de rekening wij moesten voor de hele groep in euro’s  € 12,50 betalen en iedereen had goed geheten. In belgie heb je daar een goede dagschotel voor hier hebben we geheten met 15 personen. Ja in de lokale eetcafeetjes is dat zo he. In de toeristische restaurant is het ook veel duurder.

Daarna hebben we in de kleine winkelstraatjes van ukunda gelopen. Allee ja winkelstraatjes: de straat was een aardeweg. En de winkeltjes waren allemaal erg klein en dicht tegen elkaar geplakt. In de klerenwinkels had je echt wel westerse kledij; jeansbroeken, topjes,….                                                                                      Je had er cd winkeltjes, wij zijn er samen binnengeweest de tv stond op daar en de kinderen waren gefocust op de tv. Je kon hem gewoon niets meer vragen he. Alleen de tv was dan belangrijk voor hen.  Ondertussen heb ik eens rond gekeken voor de een leuke Afrikaanse cd. En heb er eentje gekocht. Leuk e muziek.  Er waren kleine groentewinkeltjes die er tussen stonden, een naaister, een slager. Ja als ik het vlees zag liggen had ik wel geen honger meer. Gelukkig dat ik al geheten had.

Zo dan zetten we onze reis verder naar de tandarts. Paski maakte een afspraak voor alle kinderen. Het zal nog een tijdje duren. In november gaan ze hier met zijn allen naar de tandarts ja eind november start hier de grote vakantie. 

Dan was het terug richting Kebene. Aangekomen in Kebene nog even dag zeggen tegen de kinderen. Dank aan Paski zeggen voor de rit. En weer een hele mooie ervaring!

Daarna ging ik richting het strand naar de forti theves. Dit is het restaurant aan het strand. Daar is zaterdag en zondag een klein festivalletje. Ik ging daar om kaarten, maar helaas. Ze waren al uitverkocht. Maar geen verloren wandeling heb ondertussen nog eens een koffieke gedronken . Lang geleden, het smaakte wel. Daarna een mooie strandwandeling gedaan. Mijn hoofd was weer helemaal herboren.  Dan als ik thuis kwam ben ik aan het kokkerellen gegaan. Niet zoveel speciaal vandaag. Had deze middag al goed geheten he. Het waren gestoofde worteltjes met patatjes.  In de avond nog lekker gepraat met Martin en Micheal en Ruben. Ja Ruben is de moppentapper van dienst he. Ziezo en richting het bed in. Morgen ochtend moeten we vroeg opstaan want dan gaan we met de kinderen van Kebene naar het wild water park.

Vrijdag 22 oktober

Om 7 uur was het opstaan geblazen want om 8 uur vertrokken met de kinderen naar het wildwaterpark in Mombassa. Dit werd geschonken door de vrijwilligers die hier nu voor een weekje zijn op vakantie. Thomas reed met de jeep en paski met de bus. We moesten met twee  vervoersmiddelen rijden omdat de vrijwilligers met 9 waren. Ik zat in de jeep met de jongste kinderen en met Martin en Micheal. Het was een hele rit. Maar tijdens de rit hebben we mooie dingen gezien, natuur. dorpjes, winkeltjes langs de weg.   Een moment om tijdens de rit te fotograferen. En de foto’s zijn nog aardig gelukt. Verschiet van mezelf. Aan de ferry was het een drukte van je welste. Heel veel auto’s chaos. Dan verkopers die je van alles willen laten kopen, nootjes, zonnebrillen, soda’s,…. We waren aan het onderhandelen voor noten voor de kindjes maar het was te duur. Dus hebben we het maar zo gelaten. Dan op de ferry auto’s heel dicht tegen elkaar gepropt.  Voetgangers. En dan is het richting de ander kant. Richting Mombassa.  Daar moet je echt kunnen rijden zen. Niet twijfelen en beslissen nu ga ik over steken. Af en toe kneep ik mijn ogen wel eens dicht in de auto. Hier rijden zou niks voor mij zijn. Ik zou zot komen. Het is dus echt niet vergelijken mee België hoe ze hier rijden. In Mombassa was het ook heel erg druk, veel mensen op de straat. Hier zie je verschil tussen arm en rijk super. De reclame borden van Coca cola kleuren de straat. Toeterende auto’s, veel mensen op de stoep, een drukte van je welste. Een mega geur van uitlaatgassen,echt wel ongezond.

Dan een uurtje later waren we gearriveerd bij het wild waterpark in Mombassa. Op de parking was het rustig. Ja dit is niet een plaats waar elke afrikaan naar toe komt want dit is wel te duur. Voor de kinderen  van Kebene was dit wel een heel mooi moment. Het was hun vierde keer dat ze hier naar toe kwamen. Ja dat kunnen zij wel alleen maar doen door sponsor he. Dan een beetje organiseren. Eerst de kinderen dan de volwassenen. Bij de inkom werd je rugzak gecontroleerd of je geen eten of drinken mee had. Ja toch wel commercieel bedacht! En dan kwam je binnen amai het was wel groot. Grote glijbanen, verschillende zwembaden, voor de kleinste een zwembadje apart met de nodige uitrustingen.

 Amai als je hier was dacht wel niet dat je in Afrika was. Het was allemaal heel erg westers. Je had eetkraampjes van de verschillende werelddelen, Aziatisch, europees, pitta’s,…                                                                        Maar ze hadden hier echt fantastisch lekker vers fruitsap van mango’s en dit voor 180 shelling = 1,80€. Zalig en dat is nog eens goed voor de darmen ook he.

Dan was het zover iedereen was aangekleed, zwembandjes omgedaan. We gingen het water in. Voor Kazongu was het zijn eerste keer in het zwembad. Kazungo zit bij mij in de klas in kleuterklas 2.

In de voormiddag ontfermde ik me wat over hem.  Op deze manier leerde ik heb beter kennen. In het begin deden we wat watergewenning. Ja het was wel leuk om hem zoveel aandacht te geven. Hij genoot wel van die individuele aandacht. Wanneer hij het water wat gewoon was probeerden we de glijbaan maar de kleine glijbaan voor de kinderen . we deden het samen. Maar dit is niet zo meegevallen. Hij was toch een beetje bang. Ondertussen nam ik een band en legde hem erin. Hij  genoot toch een beetje, was nog niet helemaal op zijn gemak.

De andere kinderen waren druk in de weer in het water. Ze hadden echt wel fun. Dan rond 2 uur kregen de kinderen hun middagmaal, sommige kinderen waren uitgeput als ze op hun eten aan het wachten waren. Kazongu deed al een middag dutje. Dan was het eten voor de kinderen er. Het was best veel rijst met kip en aardappelen ingemengd samen met verse tomaatjes en uitjes. Maar het viel in de smaak. Daarna waren de kinderen weer opgeladen en konden ze weer voor een tijdje. Wel ik had ook wel mijn klopje gekregen na het eten. Even mijn eten laten zakken en dan kon ik er weer tegen. Dan ging ik met enkele grote kinderen in de grote glijbanen. Ja in het begin had ik toch wel een beetje schrik. Maar uiteindelijk was het toch wel fun!!!! Ja we bleven daar tot 6 uur. Ja ik was toch wel uitgeput!!! Dan was het richting de auto. De kleinste zaten achteraan in de jeep. Ondertussen was het toch al donker geworden. Gelukkig dat we aan het praten waren enzo want anders zou het niet lang geduurd hadden of ik sliep. Net zoals de jongste kinderen. Één voor één vielen ze in slaap. Schattig! Om ze op te eten.

Op de ferry was het weer een drukste van je welste. Veel voetgangers, auto’s, vrachtwagens,….. Iedereen vecht voor een plekje.

Zo rond 8 uur bereikten we Kebene. Ik bleef eten in Kebene. Lekker rijst met een soort gyros. Daarna was het Bijbelstudie. Nog even daar gebleven. Ja het daar echt een familie. Een fijne sfeer. Rond 11 uur ging ik terug. En deze nacht viel ik als een blok in slaap.

Zaterdag 23 oktober.

Heb geslapen rond 9 uur. Pole pole ontbeten. Dan heb ik op het gemak mijn mails beantwoord. Ja daar kruipt wel wat tijd in. Ik heb besloten om dat te zaterdag te doen. Rond 11 uur ben ik dan naar de shop gegaan om mijn inkopen te doen voor deze week samen met Micheal. Als ik samen met Micheal naar de shop ga dan gaan er minder mensen tegen je praten. Of toch minder spontaan dan anders. Zo in de shop hadden we alles dan gingen we richting het groenten en fruitkraampje. Ja ik had deze week afriakaanse spinazie gezien. En die ziet er helemaal anders uit dan bij ons. De bladeren lijken een beetje op bieten bladeren. Ik was toch wel nieuwsgierig hoe dit ging smaken. Dus ik vertelde dit tegen Micheal . Wauw hij was er helemaal wild van dat ik spinazie ging maken. Dus ik zei tegen hem tis goed je kan deze avond bij mij komen eten en dan komt Martin ook maar mee. We waren aan het brainstormen hoe we dit gingen klaar maken. We besloten dan uiteindelijk om samen te koken deze avond. We kochten spinazie, een courgette, een wortel, 1 bolletje look, een uitje, enkele tomaten. We gingen dit kort wokken.

Zo dan waren we thuis. De boodschappen uitladen en een eitje bakje met ene boterhammetje. Lekker. In de namiddag rond 1 uur had ik beloofd aan Ruben om samen met zijn kleine dochter naar de zee te gaan en daar te gaan zwemmen en te spelen.  Eerst wat zwemmen, dan schelpjes zoeken, dan weer wat zwemmen en dan runnen.  Zo rond 4 uur gingen we huiswaarts.  Alee we gingen eerst nog iets drinken daar aan de bar aan het strand. Ik vroeg aan Marian of ze een cola wou.  Ja zei ze. J

Bij de bar vroeg ze heel verlegen of ze een Fanta mocht ja natuurlijk!!! Geen probleem. Ik wou betalen maar dit duurde wel  even. Ik gaf een briefje van 1000 shelling en konden niet terug geven. Ja ik had niet kleiner. Maar pole pole en een half uurtje later gaven ze me terug.

Zo dan was het richting de village. Maar in het begin van het dorp zagen we toch wel iets speciaals. In de put van het begin van het dorp waren ze een clip aan het opnemen. Het waren kinderen en volwassen die een christelijk song aan het zingen waren. We keken op een afstand maar werden er al vlug bijgeroepen om te komen kijken. Ja ze hadden hun videocamera mee maar voor de rest verliep alles heel primitief. Ja leuk om deze belevenis te zien.

Dan rond 5 uur gingen we naar huis. Ik bracht Marian thuis. Deed een babbeltje met de mama en Ruben. En dan liep ik huiswaarts waar ik samen met Micheal ging kokkerellen.

Zo het koken verliep goed. Groentjes snijden, de pasta koken en rond 7 uur was alles klaar. Maar we hadden een probleem Martin had een berichtje achter gelaten dat hij met de dokter de weg kwijt was naar huis. Dus wachten we ongeduldig op Martin. Rond 8 uur is hij dan gearriveerd. Hij zij ja in Afrika verloopt de dag hier toch anders dan je gepland hebt. Je moet dynamisch zijn hier.  Ja dan aten we het even! Mmm lekker, goed idee van Micheal om er nog andere groenten bij te integreren. Idee voor thuis.

Dan rond 10 uur gingen we naar het festivalletje dat er was aan het strand. Ja niet zo goedkoop de inkom 15€. Ja als je er toe kwam zag je niet zo veel afrikanen. Veel wersterse mensen. Ja ik miste toch wel de afrikanen. Het was te wit! Er was toch wel één massai die er was. Ja deze mensen vallen wel op. Ik schrok wel even dat hij dit kon betalen.  Het festivalleke was toch niet wat ik had verwacht. Ik miste de Afrikaanse ritmes.   Rond 2 uur besloten we dan toch nog om even naar de shakatak te gaan. En ja hoor daar waren er veel afriakanen aanwezig. De sfeer was al direct veel gezelliger.  Ja ik ga dat wel missen. Maar in Gent heb je ook enkele Afrikaanse bars he.  Rond half 4 gingen we naar huis.

Zondag 24 september

Ja deze morgen ben ik rond 9 uur opgestaan. Want deze morgen had ik afgesproken met Thomas die werkt in Kebene. We gingen het oude kebene gaan bezoeken. Om 10 uur hadden we afgesproken. Zo ik was om 10 uur in Kebene ( het nieuwe kebene naast het vrijwilligershuis). Maar om 10 uur was er geen thomas te bespeuren.  Zo ik deed een praatje met de tante die er werkte. Ik zeg ja we zijn in Afrika he, misschien is hij het vergeten. Ja dat kan wel goed zijn. Want als ik  hier met een afrikaan afspreek dan zijn ze het vergeten of een half uurtje of een uurtje te laat. Ondertussen belde de tante naar thomas.  En inderdaad hij was het vergeten. Ondertussen kon ik al naar het fruitkraam stappen daar zou hij dan zijn. Het is niet lang 5 minuutjes. Zo dan stond hij daar.

We namen de matattu,. Het was de eerste keer dat ik dit nam sinds ik hier verbleef in Kenia. Ja ik durfde het eigenlijk niet nemen omdat ik bang was dat ik er niet optijd ging uit kunnen.  Eigenlijk wree stom, want het is een fluitje van cent. Gewoon om het dak kloppen ze laten er jouw uit.  Maja ik had koud watervrees.  Ziezo deze schrik heb ik ook al overwonnen.

Dan nog even wandelen en we waren er. Ja daar is het wel rustiger veel meer groen, bomen. Je voelt de vrijheid. Je kan het een beetje vergelijken dat je daar op het platteland bent. En in het nieuwe kebene in een rustig dorpje. Maar het gebouw had eerder een sfeer van een schooltje. Het is er wel rustig, maar je bent er van alles heel ver weg. Nu in het nieuwe kebene voel je meer een huishoudelijke sfeer. Zo als we dit gezien hadden gingen we weer huiswaarts. Daarna namen we een matattu  huiswaarts. We stapten af het groentenkraam en bestelden er een lekkere fruitsla. Het was echt wree groot. Maar als ik mijn bord zag dat het leeg was zag het er niet erg proper uit. Maar tis goed dat ik dit op het einde gezien heb dan was fruit toch al op. Het er vandaag toch geen last van gehad.

Dan stapte ik huiswaarts, ondertussen waren de kinderen van Kebene al terug van de kerk. Ik deed een praatje met Paski, Micheal en Martin over het oude Kebene. Deze middag at ik ook in Kebene. Ik nam afscheid en deed een beetje Pole Pole tijd. Want was wel wat moe.

Deze middag maakte ik voor de kinderen van kleuterklas 1 en 2 nog een aftel kalender. Nog 7 keer slapen en dan zien de kinderen Mama rainbow!!!! Elke dag knippen we er een stukje af en dan zien de kinderen dat het steeds dichter bij komt.

In de avond schreef ik nog wat voor mijn blog, zodat jullie kunnen lezen wat ik hier allemaal uitsteek in Kenia he.